คุณตาบุญมา อายุ 62 ปี ปั่นจักรยานเก็บของเก่าขาย วันหนึ่งๆ คุณตาจะปั่นจักรยานไปเรื่อยๆวันละ 40 – 60 กม. ออกจากบ้านตี 3-4 กลับถึงบ้านก็ 3-4 ทุ่ม
อาตมาผ่านมาทำธุระ เลยแวะฉันเพล เห็นคุณตาคุ้ยขยะอยู่หน้าร้านก๋วยเตี๋ยว เหงื่อโทรมกาย ท่ามกลางสภาพอากาศที่แดดเปรี้ยง สบโอกาสจึงเดินไปถามไถ่คุณตาว่าทานข้าวยัง จะพักตอนไหน คุณตาตอบว่า…ยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้า เก็บขวดไปขายได้เงินมาก่อนถึงจะได้กินข้าว
อาตมาเลยให้สามเณรไปเชิญคุณตามาทานข้าวด้วยกัน คุณตาบอกไม่เป็นไร…เกรงใจ!!! อาตมาเลยเดินไปบอกว่าไม่ต้องเกรงใจ คุณตาอยากกินอะไรสั่งได้เลย
คุณตาขอก๋วยเตี๋ยวชามกะน้ำเปล่า อาตมาจึงบอกแม่ค้าว่าทำชามพิเศษให้คุณตา ทานเสร็จ อาตมาพาไปซื้อของ อยากได้อยากกินอะไรให้เลือกเอา แต่คุณตาท่าทางเกรงใจ เอาแค่กาแฟ นม ขนมปังอย่างละชิ้นสองชิ้น
คุณตาเล่าให้ฟังว่า ต้องออกมาเก็บของเก่าทุกๆวัน เพราะต้องใช้เป็นค่าเดินทางไปเยี่ยมคุณยาย(ภรรยา) ที่นอนอยู่โรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์ อุบลราชธานี รอผ่าตัดลำไส้ ลำพังค่าใช้จ่ายแต่ละวันก็ไม่พอกับที่หาได้วันละไม่กี่สิบบาท อาตมาเลยทำบุญกับคุณตา โดยให้เงินติดตัวไว้ แม้ไม่มาก แต่คงพอช่วยทุ่นค่าใช้จ่ายคุณตาได้บ้าง
ก่อนไปคุณตาให้พรอย่างประทับใจว่า “#ขอให้หลวงปู่อายุยืน …ฯลฯ” 555+
สาธุๆๆ คุณตาก็เช่นกันนะ