พระมหาไพรวัลย์ วรวณฺโณ สรุปเรื่องราวทขณะลงพื้นที่กับ หมอปลา ที่สำนักสงฆ์ภูหินกอง เกี่ยวกับเรื่อง ตัดหัวตัวเองถวายเป็นพุทธบูชา !

หลังจากที่อาตมาได้คุยกับลูกศิษย์ของอดีตพระธรรมกรและสำรวจพื้นที่โดยรอบของสถานปฎิบัติธรรมแห่งนี้ ทำให้อาตมาเข้าใจว่า ทำไมคนอย่างอดีตพระธรรมกรเอง หรือแม้แต่ลูกศิษย์ของเขาจึงเชื่อว่า การตัดหัวเป็นพุทธบูชา เป็นเรื่องที่ถูกต้อง

การตัดหัวของอดีตพระธรรมกร ได้อิทธิพลมาจากแนวคิดในคัมภีร์อนาคตวงศ์ เรื่องการบำเพ็ญบารมี และการจะได้ตรัสรู้ในอนาคต ลูกศิษย์อดีตพระธรรมกร ยืนยันและเชื่อมั่นชัดเจนจนถึงตอนนี้ว่า การกระทำของอาจารย์ของพวกเขา เป็นการบำเพ็ญบารมี และเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว

เพราะเชื่อกันแบบนี้นะ ลูกศิษย์ของอดีตพระธรรมกรจึงไม่มีใครห้ามอาจารย์เลย ไม่แค่นั้นหลังจากที่อาจารย์ของเขาตัดหัวตัวแล้ว ลูกศิษย์ได้ช่วยกันทำความสะอาดและทำลายหลักฐานทุกอย่างที่อาจารย์ขอบเขาใช้ก่อเหตุ มีการเผาศพพระธรมกรไปแล้วนะ อาตมาได้ไปดูที่เผาศพด้วย ตอนนี้บริเวณนั้นถูกวางทับด้วยก้อนหินซ้อนกันคล้ายเจดีย์

มีสิ่งหนึ่งที่อาตมาค่อนข้างเอะใจมาก คือในสำนักสงฆ์แห่งนี้มีเทวรูปเยอะมาก มีศิวลึงค์ด้วย ก็ไม่รู้ว่า เรื่องการตัดหัวของอดีตพระธรรมกร มีความเชื่อเรื่องการบูชายัญมาเกี่ยวข้องมากน้อยแค่ไหน

ใครจะมองเรื่องนี้ยังไงไม่รู้นะ แต่สำหรับอาตมา อาตมามองว่า คัมภีร์หลายๆ คัมภีร์ในชั้นหลังซึ่งถูกเขียนขึ้นในนามของพุทธศาสนามีปัญหามาก แม้แต่คัมภีร์อนาคตวงศ์เอง ซึ่งถูกแต่งขึ้นหลังพุทธปรินิพพานตั้ง 1700 กว่าปี

การพูดถึงการบำเพ็ญปรมัตถบารมีของเหล่าพระโพธิสัตว์มีปัญหามาก โดยเฉพาะในกรณีที่ต้องเบียดเบียนตนเองและผู้อื่น เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของการตรัสรู้ การกระทำเหล่านี้หลายอย่างสุดโต่งและขัดแย้งในตัวเอง ตามหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า

อย่างเรื่องการตัดหัวนี่ชัดเจนเลยนะ ถ้าการตัดหัวตัวเองแม้เพื่อถวายเป็นพุทธบูชาเป็นสิ่งที่น่ายกย่อง เป็นการบำเพ็ญบารมี พระพุทธเจ้าจะตำหนิการฆ่าสัตว์เพื่อบูชายัญของศาสนาอื่นทำไม ?

ถ้าพระพุทธเจ้าสรรเสริญเรื่องตัดหัวตัวเองเพื่อถวายเป็นพุทธบูชา พระพุทธเจ้าจะตำหนิพระที่ฆ่าตัวตายเพราะฟังอสุภกรรมฐานทำไม ?

หลักการอันหนึ่งของพระพุทธศาสนาที่ชัดเจนมากนั้นคือ การปฎิบัติธรรม ต้องเป็นไปเพื่อการไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อื่น แล้วการตัดหัวตัวเองละ เป็นไปการเบียดเบียนหรือไม่ ?

มีบทสวดอันหนึ่งตอนหนึ่งนะ เวลาที่เราทำวัตรเย็น เรามักจะสวดกันว่า “ข้าพเจ้าขอมอบกายถวายชีวิตนี้ แด่พระพุทธเจ้า แด่พระธรรม และพระสงฆ์” คำสวดนี้ก็มีปัญหามาก เพราะแต่งขึ้นในสมัยพระวชิรญาณภิกขุออกผนวชและตั้งคณะพระธรรมยุติ

อาตมาไม่มั่นใจว่า อดีตพระธรรมกร จะได้รับอิทธิพลจากคำสวดนี้และเผลอตีความอย่างเข้าใจผิดไปเองหรือเปล่า ? การมอบกายถวายชีวิตในทางพระศาสนา ท่านไม่ได้หมายถึงให้เรา ไปฆ่าตัวตายเพื่อบูชาพระรัตนตรัยนะ แต่ท่านหมายถึงให้เราอุทิศตัวเองเพื่อเผยหลักธรรมคำสอนในพระศาสนา อันนี้ก็ต้องระวังให้ดี เหมือนเราได้ยินคำว่า บวชถวายอก นั้นไม่ได้หมายถึงให้เราตัดอกออกมาถวายให้กับศาสนา แต่หมายถึงการที่เราปวารณาตัวว่าจะอยู่แนบสนิทกับพระศาสนาตลอดไป อย่างเป็นพระก็ไม่ลาสิกขาอย่างนี้เป็นต้น

นี่อยากจะฝากไว้นะโยม ให้อุทาหรณ์และเรื่องที่เราจะขบคิดกัน ว่าอะไรหนอคือคำสอนของพระพุทธเจ้า อะไรไม่ใช่ ?